O CORAZÓN DE XÚPITER

Autor:
Ledicia Costas é unha escritora galega que e coñecida pola súa obra 'Escarlatina' polo que recibiu o premio nacional da literatura infantil e xuvenil.

Libro:
A sus editorial é Xerais, e a primera edición frita en galicia no dous mil doce, ten duascentas dezaseis, é narrativo, trata da amizade, o amor é o maltrato, está estructurado en veinte capítulos. Os persoaxes principais son Isla, Mar, Anxo, Xúpiter é Carballo, é os secundarios son os país de Isla, profesor e amigos e irmá de Carballo. O libro transcurre na Rexión, na actualidade é dura un curso. Está escrito en tercera persona, omnisciente, hay prolepse, ten un vocabulario coloquial.

Resumo:
Isla é unha rapaza de 17 anos, que por obriga dos seus pais, ten que mudarse a un novo pobo chamado ' A reixón'. Na mudanza Isla tropeza con Carballo, un rapaz que xunto cos seus amigos, fanlle a vida imposible. Alí faise amiga de Mar, unha rapaza moi boa, e de Anxo, un rapaz polo que se sinte atraida pero non quere nada dado que está namorada de Xúpiter, un home supostamente xoven, que Isla coñeceu nun ciberchar, con el pasaba noites enteiras falando de astronomía, un tema que a Isla lle encanta.
Durante o curso Anxocontalles que cando el era un neno, encontrou a dona da vella cervexería, morta no río ca boca chea de medusas, e desde aquela o seu avó di que cando o mar está cheo de medusas, algo malo a de pasar.
O día de San Xoan, Xúpiter citou a Isla na vella cervexería, o que a ela lle pareceu moi raro. No pobo había un concerto, e Mar acompañou a Isla, e dixolle que aos quince minutos de estar alí lle pegase unha pitada para asegurarse de que está ben. Ao chegar a cervexería, algo a empuxou cara dentro, o tal Xúpiter era un home de cinconta anos, atouna de pes e mans, e tapoulle a boca. Mar encontrouse con Carballo, é ao ver o mar cheo de medusas supuxose que algo malo ía pasar.Xúpiter puxose nervioso xa que as cousas no eran como el quería e contoulle a Isla que el era o fillo da dona da cervexería, e que el fora quen a matara, preso do medo Xúpiter tirou a Isla ao mar cheo de medusas.
Ninguen creía o que pasara.
Comentario:
O libro é interesante e moi traxico, eu preferiría que Isla non morrera.

A CASA DA LUZ

Autor: Xabier P. Do campo, é un escritor, actor, maestro e contacontos además de guionista y promotor da cultura galega.

O Libro:
É narrativo, os temas son a amizade, e o interese polas persoas maiores , dividese en cápitulos, os protagonistas son Alicia e Pumariño, e os secundarios, Aida, Alvaro, Alba, transcorre en Eiravella no presente. Presenta analepses.

Resumo:
Alicia e unha nena inquieta a que lle gusta escoitar as historias de vello Pumariño. A curisidade de Alicia fai que aos seu amigos lle gusten as historias da guerra que lles contaba, Ían a  súa casa e tiña cousas como aneis, xoias... Os rapazes descubriron algo que
 Pumariño  tiña escondido, a sua aficion pola pintura, tiña cadros preciosos con paisaxes de Eiravella. O mellor era o da Casa da luz, porque adrentrabanse neles e podian viaxar, coñecer xente, ver o futuro...

Comentario:
A min gustoume en especial por que o vello dame ternura, e Alicia e moi boa e amable ademais de extrovertida coma min.

CARTAS DE INVERNO

Agustín Fernandez Paz :

E un escritor español de literatura galega, esta licenciado en Ciencias da Educación.Traballou de profesor de EGB. Foi membro do gabinete de Julio Ferrera para a reforma educativa. Os seus libros son de, narrativa xuvenil, novela xuvenil , e ten un libro de narrativa infantil.

A obra:

É unha novela narrativa, os seus temas son aventura e terror. E continuo. Os seus persoaxes principais son Xabier, Adrián e a rapaza, e os secundarios: Bieito, o albanel,  Inspector Soutullo. A acción transcurre en Doroña- Vilamaior. Na actualidade, dura meses. Escrita en primeira persoa, ten un vocabulario amplo.

Resumo:
Xabier envíalle unha carta a Tareixa, cun paquete con mais cartas e dille que as leve o despacho do inspector Sóutallo e que non lira as cartas, Tareixa non lle fai caso e abre o sobre, alí conta que Adrián  o seu amigo, comprou una casa embruxada e que cando se mudou empézou a sentir cousas raras, Bieito o dono dun bar non lle contou quen vivira alí, nin nada relacionado ca casa, o albanel descubriu uns símbolos raros enriba da porta ,chamaban por teléfono de noite e incluso cando o apagaba chegábanlle notas por Fax no que poñía ‘socorro’ e ‘Adrián’. Ao inspeccionar a casa no fallado veu un libro cunha imaxe dunha nena mirando pola fiestra e aprecia que u fondo e o mesmo no que o xardín da súa casa ao dia seguinte ve que a nena xa nos esta de pe e esta deitada na cama e empeza a facer fotos despois ve que a nena non esta logo  esta sentada na mesa , nun currucho e na pared escrito ‘socorro Adrián socorro’  e de repente ve que na habitación esta como se levaran a rapaza a forza  Adrián investiga a ver onde esta ese cuarto e ve que esta escondida destas da cociña, adentrase e logo vai e entra nunha trameilla e desaparece. Xabier vai a casa e segue os pasos de Adrián e decide morrer con él. Ao leer Tareixa as cartas, vai correndo e ve que na casa houbo un gran incendio fixase e ve que o libro segue enteiro e decide queimalo.
Comentario:
O libro é moi interesante e intrigante, é a min persoalmente gustoume moito e o final cando Xabier morre con amigo e moi bonito.